ایمان صحاف؛ از پیشگامی در تواشیح بانوان تا اجرا در واتیکان

به گزارش ایکنا، سی اُمین دوره همایش تجلیل از خادمان قرآن کریم 26 اسفندماه سال گذشته و در نیمه ماه مبارک رمضان برگزار شد. در این مراسم که با حضور مسعود پزشکیان، رئیس جمهور کشورمان برگزار شد، از 13 فعال قرآنی و یک گروه مدیحه سرایی و هم خوانی قرآن کریم تجلیل شد. یکی از چهره هایی که در این مراسم به عنوان خادم قرآن معرفی شد، ایمان صحاف نائینی، بانوی فعال قرآنی کشورمان بود.

ایمان صحاف در خانواده ای که ستون های آن با آیات وحی استوار شده بود، چشم به جهان گشود، سال ها بعد با پشتکاری که از خود نشان داد و تخصصی که در زمینه قرآن کریم پیدا کرد، به عنوان یکی از شناخته شده ترین بانوان فعال کشورمان در حوزه قرآن کریم مطرح شد.

ایمان صحاف، سال 1352 در تهران متولد شد و در خانواده ای قرآنی رشد یافت؛ خانواده ای که پدر در آن نه فقط پدر، که معلمی برای مسیر نور بود. «حبیب صحاف نائینی» یکی از چهره های شناخته شده قرآنی کشورمان بود که در سال 1402 دار فانی را وداع گفت؛ اما ثمره زندگی اش، «ایمان و نجات صحاف» با ادامه دادن مسیر پدر نام او را برای همیشه در عرصه قرآنی زنده نگه داشتند. خواهرانی که در بسیاری از مسابقات ملی و بین المللی قرآن، در قامت داور حضور یافته و چهره ای از تخصص و وقار قرآنی بانوان ایران را به نمایش گذاشته اند.

ایمان صحاف مسیر خود در عرصه قرآن را از خردسالی آغاز کرد. دهه 60 در محضر بزرگانی، چون استاد فقید مهدی فاطمیان، استاد شهریار پرهیزگار و استاد طالبی پور به حفظ قرآن پرداخت و موفق به حفظ حدود 10 جزء از کلام الله مجید شد. در زمینه تجوید نیز شاگرد استاد برجسته این حوزه یعنی سیدمحسن موسوی بلده بوده است.

بیشتر بخوانید:

خادم آیات، استاد کلمات

روایت مردی که دوربین را به سمت آیات الهی چرخاند

این بانوی قرآنی از همان سال های نوجوانی، وارد مسیر آموزش و ترویج آداب صحیح تلاوت شد و این مسیر را تا جایی ادامه داد که سرانجام در سال 1399 موفق به اخذ دوره اقراء نزد استاد مهدی حسنی شد؛ مدرکی ارزشمند که گواهی بر تسلط و احاطه او بر فنون تلاوت است.

خود او در گفت وگویی با رسانه ها، گفته بود کار تدریس را از همان دوران نوجوانی آغاز کرده است؛ ابتدا در مدارس و سپس در دانشگاه ها و مؤسسات تخصصی قرآنی؛ از دهه 70 به بعد او به یکی از پرکارترین مدرسان تجوید، صوت و لحن در بخش بانوان بدل شد و کلاس های متعددی را در اقصی نقاط کشور برگزار کرد. برگزاری کارگاه های آموزشِ تخصصی داوری برای سازمان اوقاف و نهاد های مختلف بخشی از کارنامه پربار آموزشی اوست.

فعالیت در عرصه داوری خیلی زود در زندگی حرفه ای ایمان صحاف خود را نشان داد، در 20 سالگی، برای نخستین بار در ترکیب داوران مسابقات بین المللی قرار گرفت؛ افتخاری که نصیب کمتر کسی در آن سن شده است. از آن زمان تاکنون، او در ده ها مسابقه کشوری و استانی، در سازمان هایی، چون سازمان اوقاف، سازمان تبلیغات اسلامی، هلال احمر، نیرو های مسلح، آموزش و پرورش و مسابقات نهاد های دولتی و غیردولتی، داوری کرده است.

از جمله اساتید این چهره قرآنی در زمینه داوری می توان با اساتید فقیدی همچون علی اربابی، عبدالرسول عبایی و ... اشاره کرد. ایمان صحاف جزء معدود بانوانی است که توانسته شش دوره در گروه داوری مسابقات بین المللی قرآن ایران حضور داشته باشد.

ایمان صحاف تنها داور و مدرس نبود؛ او صاحب صدایی بود که در عرصه ابتهال، تواشیح و هم خوانی قرآن نیز طنین انداز شد. فعالیت قرآنی او در قالب گروه های تواشیح از سال 1365 آغاز شد و در همان زمان نخستین گروه تواشیح بانوان را تشکیل داد. از آن زمان تا امروز، در گروه های مختلف تواشیح فعالیت کرده و در محافل متعدد داخلی و خارجی به اجرای برنامه پرداخته است.

یکی از برجسته ترین این اجراها، حضور در مراسم دوهزارمین سالگرد میلاد حضرت مسیح (ع) در واتیکان بود؛ برنامه ای که جلوه ای از وحدت ادیان و عظمت هنر قرآنی ایرانیان در سطح بین الملل را نمایان ساخت.

حضور در چندین سفر تبلیغی و جهادی در ایام اربعین، نمونه دیگری از روحیه خدمت و خلوص نیت او در مسیر ترویج فرهنگ قرآن بوده است.

سرانجام بالاترین افتخاری که این چهره قرآنی به دست آورد، معرفی به عنوان خادم قرآن کریم بود. او در سی اُمین دوره همایش تجلیل از خادمان قرآن کریم، که 26 اسفندماه سال گذشته و در شب های پرفیض رمضان با حضور رئیس جمهور برگزار شد، به عنوان یکی از برگزیدگان عرصه خدمت به قرآن کریم در حوزه قرائت و تبلیغ قرآن معرفی و تجلیل شد. این تجلیل، نه صرفاً بزرگداشت یک فرد، که ادای احترام به دهه ها تلاش، خلوص، دانش و عشق به قرآن بود.

ایمان صحاف نایینی را می توان نماد بی صدای زنان پرتلاش قرآنی دانست؛ زنانی که نه با هیاهو، که با عمل، نه با شعار، که با اخلاص، مشعل قرآن را روشن نگه داشته اند. او خادمی است که نه تنها در خانواده، که در جامعه ای گسترده تر، نسل هایی از قرآن دوستان و قاریان را تربیت کرده و همچنان در مسیر نور قدم برمی دارد؛ بی ادعا اما مؤثر، بی صدا اما جاودانه.

انتهای پیام